BİR YOL BULUNABİLİR Mİ?
Varol Yüksel
- 1695
BİR YOL BULUNABİLİR Mİ?
Daha önceleri,
yapılan bir iyiliğin,
güzelliğin,
yardımın,
dostça bir el uzatmanın,
menfaatsiz yaklaşımın,
...
...
kesinlikle
gizli kalması,
paylaşılmaması,
duyurulmaması,
ifşa edilmemesi
taraftarıydım.
Zira böyle davranmanın insanı;
benlik,
gurur,
enaniyet ve kibir duygusunun
esiri olması ihtimalinden
endişe ederdim hep.
Böyle yapanları,
kınar,
ayıplar,
samimiyetsizlikle itham ederdim.
Oysa günümüzde,
etrafımızda,
yanı başımızda
yer alan
dindar
insanların bile
gittikçe artan
dünyevileşme anlayışlarını,
bencilleşen ruh yapılarını,
merhametsizleşen davranışlarını,
şefkatten bir emare taşımayan hallerini,
"vurdumduymaz" tavırlarını,
her şeye "boş ver ya" diyen söylemlerini
gördükçe
bu fikrimden vazgeçer gibi oluyorum.
Nasıl bir yol bulunur,
nasıl bir davranış
şekli geliştirilir,
bilmiyorum ama;
İhlas ve samimiyeti kaybetmeden,
gösteriş ve gurura yol açmadan,
kibir ve enaniyeti kabartmadan,
"hüsn-ü misal",
"örnek model" kabil'inden,
bu güzel davranışlarda bulunanlar,
lisan-ı münasiple
duyurulsa,
teşhir edilse,
kararan kalplere bir ışık
saçılabilir de onların da
iyilik ve hayır yoluna çıkmalarına
vesile olabilir mi?
diye de düşünmeden de edemiyorum...
Güzel örneklerin artması ve diğer
insanlar tarafından
kopyalanması duasıyla…
